Οδυσσεύς Αγγελής ο Στρατηγός των Στρατηγών....
ΟΠΩΣ ΜΟΥ ΤΟ ΖΗΤΗΣΕ Ο ΣΥΜΠΑΤΡΙΩΤΗΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΣΥΓΓΕΝΗΣ ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΠΟΥΡΔΑΡΑΣ ΑΠΟ ΤΟ ΜΟΝΤΡΕΑΛ ΜΕ ΡΙΖΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΜΕΤΟΧΙ ΕΥΒΟΙΑΣ.
Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΟΠΩΣ ΚΑΤΕΓΡΑΨΕ Ο ΤΥΠΟΣ ΤΟΤΕ....
Στις 22 Μαρτίου 1987 o Στρατηγός Οδυσσέας Αγγελής μία από τις κορυφαίες στρατιωτικές φυσιογνωμίες της νεοελληνικής ιστορίας, αυτοκτόνησε δι’ απαγχονισμού, στο κελί του στις Φυλακές Κορυδαλλού, όπου εκρατείτο έγκλειστος από την μεταπολίτευσης για χρόνια Με την κίνηση του αυτή πίστευε ότι θα συντελέσει στην απελευθέρωση των υπολοίπων πολιτικών κρατουμένων και θα στείλει ένα μήνυμα αντίστασης προς τους Έλληνες. Ο Οδυσσέας Αγγελής υπήρξε Γεννήθηκε στις 2 Ιανουαρίου 1912 στην κωμόπολη Στενή στο νομό Ευβοίας. Πατέρας του ήταν ο σιδηρουργός Μιλτιάδης Αγγελής. Ολοκλήρωσε τα μαθήματα του Δημοτικού στη γενέτειρα του, ενώ τελείωσε το Γυμνάσιο Χαλκίδας με άριστα και ο Δήμος Χαλκίδας τον επιβράβευσε με χρηματικό βραβείο 2.000 δραχμών. Την ίδια χρονιά εισήλθε 2ος μεταξύ 887 υποψηφίων, στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων [Σ.Σ.Ε.], από την οποία αποφοίτησε πρώτος στις 2 Αυγούστου 1934, με το βαθμό του Ανθυπολοχαγού Πυροβολικού. Μετά την εκπαίδευσή του στη Σχολή Πυροβολικού τοποθετήθηκε στο Α΄ Σύνταγμα Πυροβολικού. Συμμετείχε στην καταστολή του κινήματος της 1ης Μαρτίου 1935, το οποίο διοργανώθηκε από Βενιζελικούς αξιωματικούς. Το 1937 προήχθη σε Υπολοχαγό, το 1940 σε Λοχαγό και πήρε μέρος στον Πόλεμο της Πίνδου εναντίον των Ιταλών, ως Διοικητής Πυροβολαρχίας Ορειβατικού Πυροβολικού, ενώ μετείχε και στις μάχες των οχυρών μετά την επίθεση των Γερμανών. Στην Μέση Ανατολή όπου πήγε συμμετείχε στη μάχη του Ελ Αλαμέιν και στις 12 Οκτωβρίου 1944, επανήλθε στην Ελλάδα. Το 1946 προήχθη στο βαθμό του Ταγματάρχη και έλαβε μέρος στα «Δεκεμβριανά» και στην καταστολή της ένοπλης ανταρσίας των μελών του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδος [Κ.Κ.Ε.], ως Διοικητής Μοίρας Πυροβολικού, ενώ το 1950 προήχθη σε Αντισυνταγματάρχη, το 1958 σε Συνταγματάρχη, το 1960 σε Ταξίαρχο, το 1965 σε Υποστράτηγο, το 1967 σε Αντιστράτηγο και το 1970 σε Στρατηγό και υπηρέτησε σε διάφορες επιτελικές θέσεις και μονάδες του Πυροβολικού. Συμπλήρωσε τη στρατιωτική του εκπαίδευση στη Σχολή Πυροβολικού και αποφοίτησε από την Ανωτέρα Σχολή Πολέμου και την Σχολή Εθνικής Άμυνας, ενώ μιλούσε αγγλικά και γαλλικά. Τον Ιανουάριο του 1951, προχώρησε σε μυήσεις νέων αξιωματικών στην οργάνωση Ιερός Δεσμός Ελλήνων Αξιωματικών, [Ι.Δ.Ε.Α.], την συμμετοχή του είχε αποδεχθεί και ο ίδιος, και σε εκείνα τα χρόνια ανάγεται η συνεργασία του με το Γεώργιο Παπαδόπουλο. Υπηρέτησε και στο Στρατηγείο του NATO στη Σμύρνη της Μικράς Ασίας κι αργότερα διατέλεσε υπασπιστής του Βασιλιά Παύλου υπηρετώντας στον Στρατιωτικό του Οίκο. Δίδαξε ως καθηγητής στην Ανωτέρα Σχολή Πολέμου και διατέλεσε Επιτελάρχης της IX Μεραρχίας, Διοικητής της Σχολής Πυροβολικού, Διευθυντής του 2ου ΕΓ/ΓΕΣ, Επιτελάρχης της ΑΣΔΕΝ, Υποδιοικητής και Διοικητής της V Μεραρχίας και Υπαρχηγός του ΓΕΕΘΑ...
Ανερχόμενος τη στρατιωτική ιεραρχία μέσα από τα πεδία των μαχών , από την Βόρεια Ήπειρο μέχρι το Ελ Αλαμέιν και από τον Ταΰγετο μέχρι τον Γράμμο, έφθασε στον βαθμό του Στρατηγού 4 αστέρων, βαθμός που ουδέποτε άλλοτε είχε δοθεί σε απόφοιτο της Σχολής Ευελπίδων. Στις 2 τα ξημερώματα της 21ης Απριλίου 1967, όταν τέθηκε σε εφαρμογή το σχέδιο «Προμηθεύς» και κινήθηκαν οι στρατιωτικές μονάδες, οι οποίες κατάργησαν την κυβέρνηση του Παναγιώτη Κανελλόπουλου, τον τότε πρωθυπουργό συνέλαβε εικοσαμελής ομάδα στρατιωτών, υπό τις διαταγές του λοχαγού Ηρακλή Θωμά, συγχωριανού και στενού συνεργάτη του, ενώ ο Αγγελής συνεργάστηκε με τους συναδέλφους του και διέταξε το Γ’ Σώμα Στρατού στη Θεσσαλονίκη να εφαρμόσει το σχέδιο «Προμηθεύς» σε όλη τη χώρα. Υπήρξε ο πρώτος Αρχηγός Ενόπλων Δυνάμεων της Ελλάδος. Εξελέγη πρώτος αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης από το δημοψήφισμα του 1973. Μετά την ανατροπή Παπαδόπουλου και την επάνοδο του κοινοβουλευτισμού, την 5η Νοεμβρίου 1974, ασκήθηκε δίωξη εναντίον του από τον προϊστάμενο της εισαγγελίας Εφετών Αθηνών Μενέλαο Κουτσάκο, καθώς και των Γεωργίου Παπαδόπουλου, Νικολάου Μακαρέζου, και 62 ακόμη συνεργατών τους, ενώ στις 29 Δεκεμβρίου 1974 ο ανακριτής Γεώργιος Βολτής απάγγειλε τις κατηγορίες της στάσεως, εσχάτης προδοσίας και προπαρασκευαστικών ενεργειών εσχάτης προδοσίας. Η δίκη των πρωταιτίων της 21ης Απριλίου ξεκίνησε στις 28 Ιουλίου 1975 με την κατηγορία της «στάσεως» και της «εσχάτης προδοσίας» και το Σάββατο 23 Αυγούστου 1975 στη 1.10 το μεσημέρι, εκδόθηκε η απόφαση υπ’ αριθμόν 477 και καταδικάστηκε σε είκοσι χρόνια φυλακίσεως, με τη κατηγορία ότι συμμετείχε στο Στρατιωτικό καθεστώς. Αν και πληρούσε από το 1985, τις απαραίτητες προϋποθέσεις που ορίζει το άρθρο 105 του Ποινικού Κώδικος, δίχως αίτηση του κρατουμένου για την αποφυλάκιση του, καθώς είχε ήδη εκτίσει το ήμισυ της ποινής που του είχε επιβληθεί και ταυτόχρονα είχε υπερβεί το 70ό έτος της ηλικίας του, το καθεστώς συνέχισε να τον κρατά φυλακισμένο, απαιτώντας την υποβολή αιτήσεως από μέρους του. Το 1981, με σοβαρά προβλήματα οράσεως, αρνήθηκε να υποβάλλει αίτηση αποφυλακίσεως για λόγους υγείας και δεν υπέγραψε τα σχετικά έγγραφα, υποστηρίζοντας ότι θα αποφυλακιστεί, μόνο όταν θα κρατά την πόρτα για να εξέλθει και ο τελευταίος συγκρατούμενος του. Στην κηδεία του που έγινε στην έγινε στη γενέτειρα το παρευρέθησαν εκατοντάδες συγγενείς και εθνικιστές. Αργότερα χιλιάδες έλληνες πατριώτες και εθνικιστές συμμετέχουν στο μνημόσυνο που διοργάνωσε η ΕΠΕΝ στη μνήμη του στην Μητρόπολη Αθηνών. Προηγήθηκε αφισοκόλληση στο κέντρο των Αθηνών και ακολούθησε πορεία προς τον Άγνωστο Στρατιώτη....
