Κατά συνέπεια οι διαφορετικές θεωρητικές προσεγγίσεις του φαινομένου έχουν οδηγήσει στη κατηγοριοποίηση του σε διάφορα είδη.
Πρώτος ο ψυχαναλυτής Sigmund Freud διαχώρισε τους γυναικείους οργασμούς σε κλειτοριδικούς οι όποιοι αναφέρονταν κυρίως από νέες και άπειρες σεξουαλικά γυναίκες και σε κολπικούς τους οποίους θεωρούσε ένδειξη μιας υγιούς σεξουαλικής απόκρισης. Αντιθέτως ο ερευνητής της σεξουαλικότητας Betty Dodson έχει εντοπίσει τουλάχιστον 9 διαφορετικούς τύπους οργασμού με βασικό κριτήριο τη διέγερση της γενετήσιας περιοχής.
Στους βασικότερους τύπους περιλαμβάνονται:
- Οι συνδυαστικοί οργασμοί οι όποιοι αναμιγνύουν διαφορετικές οργασμικές εμπειρίες.
- Οι πολλαπλοί, μια σειρά δηλαδή αλλεπάλληλων οργασμών μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα.
- Οι οργασμοί πίεσης, αυτοί δηλαδή που προκύπτουν από έμμεσο ερεθισμό ή άσκηση πίεσης. Πρόκειται για μια μέθοδο αυτοερεθισμού που είναι περισσότερο συχνή σε παιδιά.
- Οι οργασμοί χαλάρωσης, οι όποιοι προκύπτουν από βαθιά χαλάρωση που συνδυάζεται με σεξουαλικό ερεθισμό.
- Οι οργασμοί έντασης, ένας συχνός τύπος οργασμού που προκύπτει από άμεσο ερεθισμό ενώ το σώμα και οι μύες βρίσκονται σε ένταση.
Έχουν επίσης καταγραφεί και άλλα είδη οργασμού από άλλους ερευνητές, όπως είναι οι φαντασιακοί οργασμοί οι όποιοι προκύπτουν μόνο από φαντασιακό ερεθισμό και οι οργασμοί του σημείου G, οι όποιοι πυροδοτούνται από τον ερεθισμό μιας ερωτογενούς ζώνης κατά τη διάρκεια της διείσδυσης που οδηγεί σε διαφορετικής ποιότητας οργασμούς σε σχέση με αυτούς που προκύπτουν από άλλου τύπου ερεθισμό.
Σε γενικές γραμμές πάντως οι ειδικοί συμφωνούν στο ότι ο οργασμός είναι μια σεξουαλική εμπειρία που συνήθως βιώνεται ως μέρος του κύκλου σεξουαλικής απόκρισης. Συχνά προκύπτει από παρατεταμένο ερεθισμό ερωτογενών ζωνών, όπως είναι τα γεννητικά όργανα, ο πρωκτός, οι θηλές των μαστών και το περίνεο. Ο φυσιολογικός μηχανισμός του οργασμού αναλύεται σε δυο βασικές αποκρίσεις του οργανισμού στον παρατεταμένο ερεθισμό. Η πρώτη είναι η διαστολή των αγγείων της γενετησία περιοχής με αποτέλεσμα την πλούσια αιμάτωση και διόγκωση των γεννητικών οργάνων και ακολουθεί η σύσπαση των μυών, η οποία είναι και ακούσια και εκούσια.
Υπάρχει τέλος ομοφωνία των ειδικών ως προς το ότι τα βασικά όργανα του οργανισμού δεν είναι τα γεννητικά, άλλα ο εγκέφαλος και το κεντρικό νευρικό σύστημα. Αυτό αποδεικνύεται άλλωστε και από το γεγονός ότι άτομα που είναι παράλυτα από τη μέση και κάτω καταφέρνουν να έχουν την εμπειρία του οργασμού. Σε κάθε περίπτωση οι ερευνητές δεν έχουν διαφωτίσει ακόμα όλες τις δυνατότητες της ανθρώπινης σεξουαλικής εμπειρίας.
